Veit ek, at ek hekk

 

Veit ek, at ek hekk

vindgameiði á

nætr allar níu,

geiri undaðr

ok gefinn Óðni,

sjalfur sjalfum mér,

á þeim meiði

er manngi veit

hvers af rótum renn. 

Lo so io, fui appeso

al tronco sferzato dal vento

per nove intere notti,

ferito di lancia

e consegnato a Óðinn,

io stesso a me stesso,

su quell'albero

che nessuno sa

dove dalle radici s'innalzi. 

Við hleifi mik sældu

né við hornigi,

nýsta ek niðr,

nam ek upp rúnar,

æpandi nam,

fell ek aftr þaðan. 

Con pane non mi saziarono

né con corni [mi dissetarono].

Guardai in basso,

feci salire le rune,

chiamandole lo feci,

e caddi di là.  

Fimbulljóð níu

nam ek af inum frægja syni

Bolþorns, Bestlu foður,

ok ek drykk of gat

ins dýra mjaðar,

ausin Óðreri. 

Nove terribili incantesimi

ricevetti dall'illustre figlio

di Bolþorn, padre di Bestla,

e un sorso ottenni

del prezioso idromele

attinto da Óðrørir. 

Þá nam ek frævask

ok fróðr vera

ok vaxa ok vel hafask,

orð mér af orði

orðs leitaði,

verk mér af verki

verks leitaði. 

Ecco io presi a fiorire

e diventai saggio,

a crescere e farmi possente.

Parola per me da parola

trassi con la parola,

opera per me da opera

trassi con l'opera.

Edda, Hávamál, 138-141